موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ(سوره ابراهیم ــ آیه ۳۱)

به بندگان مؤمنم بگو: نماز را بر پا دارند، و از آنچه روزی آنان كرده‌ایم، پنهان و آشكار انفاق كنند، پیش از آنكه روزی فرا رسد كه در آن نه داد و ستدی است و نه پیوند دوستی و رفاقت.

در اين آیه سخن از برنامۀ بندگان راستين و نعمتهاى بى‌انتهاى اوست كه بر مردم نازل شده است.

نخست مى‌گويد: «به بندگان من كه ايمان آورده‌اند بگو نماز را بر پاى دارند و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم در پنهان و آشكار انفاق كنند». چرا كه ايمان در صورتى ريشه‌دار است كه در عمل متجلّى شود و انسان را از يك سو به خدا نزديك كند و از سوى ديگر به بندگانش!

 «پيش از آن كه روزى فرا رسد كه نه در آن خريد و فروش است و نه دوستى» نه با مال مى‌توانند از كيفر خدا رهايى يابند و نه با پيوندهاى مادّى!

برگزیده تفسیر نمونه