موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ

*بنام خداوند بخشنده مهربان* آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا مى گویند، خداوندى که مالک و حاکم است و از هر عیب و نقصى مبرّا، و توانا و حکیم است(جمعه/۱)

در این آیه ، نخست، بر مالکیت و حاکمیت و پس از آن، منزه بودن او از هرگونه ظلم، ستم و نقص تأکید مى کند; زیرا با توجه به مظالم بى حساب ملوک و شاهان، واژه مَلِک تداعى معانى نامقدسى مى کند که، با کلمه قُدُّوس همه شستشو مى شود.

و از طرفى، روى قدرت و علم که دو رکن اصلى حکومت است، تکیه میکند و با توجه به آنچه در آیات بعد این سوره می آید نشان مى دهد، انتخاب اوصاف حق، در آیات مختلف قرآن، روى حساب، نظم و رابطه خاصى است.

تفسیر نمونه