موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا

به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است.(انسان/۵)

أبرار جمع بَرّ (بر وزن رَبّ) در اصل، به معنى وسعت و گستردگى است، و به همین جهت صحراهاى وسیع را بَرّ مى گویند، و از آنجا که افراد نیکوکار، اعمالشان نتائج گسترده اى در سطح جامعه دارد، این واژه بر آنها اطلاق مى شود، و بِرّ (به کسر ب) به معنى نیکوکارى است، بعضى گفته اند: فرق بین آن و خیر این است که: بِرّ به معنى نیکى توأم با توجه است در حالى که خیر معنى اعمى دارد.

کافور در لغت معانى متعددى دارد و یکى از معانى معروف آن بوى خوش است همچنین گیاهى است خوشبو.

آیه فوق نشان مى دهد: این شراب طهور بهشتى، بسیار معطر و خوشبو است که هم ذائقه از آن لذت مى برد، و هم شامه.

تفسیر نمونه