موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

?وَ أَمَّا مَنْ أُوتىِ‏ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَالَیْتَنىِ لَمْ أُوتَ كِتَابِیَهْ(۲۵)… خُذُوهُ فَغُلُّوهُ(۳۰)ثُمَّ الجْحِیمَ صَلُّوهُ(۳۱) … إِنَّهُ كاَنَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ(۳۳)وَ لَا یحَضُّ عَلىَ‏ طَعَامِ الْمِسْكِینِ(۳۴- حاقه)

?و اما كسى كه پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، مى‏‌گوید: اى كاش پرونده‏‌ام را دریافت نمى‏‌كردم‏ … او را بگیرید و در غل و زنجیرش كشید؛ آن گاه به دوزخش دراندازید … زیرا او به خداى بزرگ ایمان نمى‏‌آورده و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمى‏‌كرده‏ است.

بر اساس این آیات عده ای را نامه عمل به دست چپ می دهند و آن‌ها را در غل و زنجیر کشیده و به دوزخ می‌افکند و در مقام بیان علت این عذاب گفته می‌شود جرم این‌ها دو چیز بوده:
به خداوند متعال ایمان نیاوردند
مردم را برای کمک به نیازمندان و رفع حوائج آن‌ها تشویق و ترغیب نمی‌کردند.

✍علامه طباطبایی(ره) در شرح « وَ لَا یحَضُّ عَلىَ‏ طَعَامِ الْمِسْكِینِ » می نویسد: یعنی در مورد بینوایان سهل انگاری می کردند و رنجی که فقرا می کشیدند اهمیتی برای آنها نداشت.

این آیات به روشنی معنایی که از آیه ۱۹ سوره ذاریات فهمیده می شود را تایید می‌کند. آن معنا این بود که بر اهل تقوا لازم است تا بخشی از اموال خود را برای رفع نیاز نیازمندان اختصاص دهند و این غیر از واجبات مالی مانند خمس و زکات است. در این‌جا، کسانی که آن واجب را ترک کرده و نسبت به نیازمندان بی‌تفاوت باشند را تهدید به عذابی می‌کند که قطعاً واقع خواهد شد.

نکته قابل توجه اینکه قرآن کریم این بی‌تفاوتی در حق مستمندان را گناهی بزرگ در ردیف کفر به خداوند عظیم بیان می‌کند که این طرز بیان گویای شدت و عظمت این معصیت است.

المیزان، ج۱۹، ص۴۰۱