موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

?وَ لَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا(۲۶)إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ كاَنُواْ إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ وَ كاَنَ الشَّیْطَنُ لِرَبِّهِ كَفُورًا(۲۷- اسراء)

هیچ‏‌گونه اسراف و ریخت و پاشی مكن. بى‏‌تردید اسراف كنندگان و ولخرجان، برادران شیاطین‏‌اند، و شیطان همواره نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.

«تبذیر» در اصل از ریشه «بذر» و به معنى پاشیدن دانه مى‏‌آید، منتهی این كلمه مخصوص مواردى است كه انسان اموال خود را به صورت غیر منطقى، مصرف مى‏كند که معادل آن در فارسى «ریخت‏‌وپاش» است. به تعبیر دیگر تبذیر آن است كه مال در غیر موردش مصرف شود هر چند كم باشد، و اگر در موردش صرف شود تبذیر نیست هر چند زیاد باشد.

در آیه بعد مبذرین را برادران شیاطین خواند که این برای آن است که آنها نیز نعمت‌هایی را که خدا داد، كفران مى‏‌كنند و در غیر محلش، صرف مى‏‌نمایند.

تعبیر به «اخوان؛ برادران» یا برای آن است كه اعمالشان هم‌ردیف و هماهنگ اعمال شیاطین است؛ همچون برادرانى كه یكسان عمل مى‏‌كنند و یا به دلیل آن است كه در دوزخ همنشین شیطان اند.