موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ

خداوند کسانى را دوست مى دارد که در یک صف در راه او پیکار مى کنند گویى بنایى آهنین اند.(صف/۴)

در اینجا ،نفس پیکار مطرح نیست، آنچه مهم است این که، پیکار فى سبیل اللّه باشد، و آن هم با اتحاد و انسجام کامل، همانند سدّى فولادین.

صَفّ در اصل، معنى مصدرى دارد، و به معنى قرار دادن چیزى در خط صاف است، ولى در اینجا معنى اسم فاعل را دارد.

مَرْصُوص از ماده رصاص به معنى سرب است، و از آنجا که گاه براى استحکام و یکپارچگى بناها، سرب را آب مى کردند و در لابلاى قطعات آن مى ریختند، به طورى که فوق العاده محکم و یکپارچه مى شد، به هر بناى محکمى مَرْصُوص اطلاق مى شود.

و در اینجا منظور این است: مجاهدان راه حق در برابر دشمن، یک دل و یک جان و مستحکم و استوار بایستند، گوئى همه یک واحد به هم پیوسته اند که، هیچ شکافى در میان آن نیست.

تفسیر نمونه