موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ

و تنها ذات صاحب جلال و گرامى پروردگارت باقى مى ماند. (الرحمن/۲۷)

وَجْه از نظر لغت، به معنى صورت است که، به هنگام مقابله با کسى با آن مواجه و روبرو مى شویم، ولى هنگامى که در مورد خداوند به کار مى رود، منظور ذات پاک او است.

ذُوالْجَلالِ وَ الْإِکْرام که توصیفى است براى وَجْه ، اشاره به صفات جمال و جلال خدا است، زیرا ذوالجلال از صفاتى خبر مى دهد که، خداوند اجل و برتر از آن است (صفات سلبیه) و اکرام به صفاتى اشاره مى کند که حسن و ارزش چیزى را ظاهر مى سازد، و آن صفات ثبوتیه خداوند مانند علم و قدرت و حیات او است.

بنابراین، معنى آیه روى هم رفته چنین مى شود: تنها ذات پاک خداوندى که متصف به صفات ثبوتیه و منزه از صفات سلبیه است در این عالم باقى و برقرار مى ماند.

تفسیر نمونه