موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

?قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ(سوره انعام ــ آیه ۳۳)

?آنچه را كافران و مشركان [بر ضدّ قرآن و تو] می‌گویند می‌دانیم كه تو را غمگین می‌كند. آنان تو را تكذیب نمی‌كنند، بلكه ستمكاران آیات خدا را تكذیب می‌نمایند.

شکّ نيست كه پيامبر «صلّى الله عليه و آله» در گفتگوهاى منطقى و مبارزات فكرى كه با مشركان لجوج و سرسخت داشت گاهى از شدّت لجاجت آنها و عدم تأثير سخن در روح آنان و گاهى از نسبتهاى ناروايى كه به او مى‌دادند غمگين و اندوهناك مى‌شد، خداوند بارها در قرآن مجيد پيامبرش را در اين مواقع دلدارى مى‌داد، تا با دلگرمى و استقامت بيشتر، برنامۀ خويش را تعقيب كند.

 در اين آيه مى‌فرمايد: «ما مى‌دانيم كه سخنان آنها تو را محزون و اندوهگين مى‌كند». «ولى بدان كه آنها تو را تكذيب نمى‌كنند و در حقيقت آيات ما را انكار مى‌كنند و بنابراين طرف آنها در حقيقت ما هستيم نه تو».

 و نظير اين سخن در گفتگوهاى رايج ميان ما نيز ديده مى‌شود كه گاهى شخص «برتر» به هنگام ناراحت شدن نماينده‌اش به او مى‌گويد: غمگين مباش طرف آنها در واقع منم و اگر مشكلى ايجاد شود براى من است نه براى تو، و به اين وسيله مايۀ تسلّى خاطر او را فراهم مى‌سازد.

نمونه