موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ

چه بسیار شهرها و آبادیها که آنها را (بر اثر گناه فراوانشان) هلاک کردیم. و عذاب ما شب هنگام، یا در روز هنگامى که استراحت کرده بودند،
به سراغشان آمد.(اعراف/۴)

 قَرْیَه در اصل از ماده قَرْى (بر وزن نهى) به معنى جمع شدن آمده، و چون قریه مرکز اجتماع افراد بشر است، این نام بر آن اطلاق شده است.

از اینجا روشن مى شود که: قریه تنها به معنى روستا نیست، بلکه هر گونه آبادى و مرکز اجتماع انسان ها اعم از روستا و شهر را شامل مى شود، و در بسیارى از آیات قرآن نیز این کلمه به چشم می خورد.

این که در آیات فوق مى خوانیم مجازات پروردگار در دل شب یا به هنگام استراحت نیمروز، دامان آنها را مى گرفت، براى این بوده است که: طعم تلخ کیفر را بیشتر بچشند، و آرامش و آسایش آنها به کلى در هم ریخته شود، همان طور که آرامش و آسایش دیگران را به هم ریخته بودند!، و به این ترتیب کیفرشان متناسب گناهشان است.

این موضوع نیز به خوبى از آیه استفاده مى شود که عموم اقوام مجرم و گنهکار، هنگامى که گرفتار چنگال مجازات مى شدند و پرده هاى غفلت و غرور از مقابل چشمانشان کنار مى رفت، همگى به گناه خود اعتراف مى کردند. ولى اعترافى که سودى به حال آنها نداشت; زیرا یک نوع اعتراف اجبارى و اضطرارى بود که حتى مغرورترین افراد خود را از آن ناگزیر مى بینند.

تفسیر نمونه