موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا

 کسانى که شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قیام مى کنند.(فرقان۶۴)

در ظلمت شب، که چشم غافلان در خواب است و جائى براى تظاهر و ریا وجود ندارد، خواب خوش را بر خود حرام کرده، و به خوش تر از آن که ذکر خدا و قیام و سجود در پیشگاه با عظمت او است، مى پردازند، پاسى از شب را به مناجات با محبوب مى گذرانند، و قلب و جان خود را با یاد و نام او روشن مى کنند.

گرچه جمله یَبِیْتُون دلیل بر این است که: آنها شب را با سجود و قیام به صبح مى آورند، ولى معلوم است، منظور بخش قابل ملاحظه اى از شب است، و یا اگر تمام شب باشد، در بعضى از مواقع چنین است.

 ضمناً، تقدیم سجود بر قیام به خاطر اهمیت آن است، هر چند در موقع نماز عملاً قیام مقدم بر سجود است.

تفسیر نمونه