موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

 رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ

 پروردگارا! ما صداى منادى (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت مى کرد که: «به پروردگار خود، ایمان بیاورید.» و ما ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را ببخش.
و بدیهاى ما را بپوشان. و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران!(آل عمران/۱۹۳)

در اینجا سؤالى پیش مى آید که با تقاضاى آمرزش گناهان، پوشیدن سیئات و بخشش آنها چه معنى دارد؟ با توجه به سایر آیات قرآن پاسخ این سؤال روشن مى شود; زیرا از آیه ۳۱ سوره نساء : اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرُ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ: اگر از گناهان کبیره دورى کنید ما سیئات شما را مى پوشانیم و از بین مى بریم چنین استفاده مى شود که سیئات به گناهان صغیره گفته مى شود.

بنابراین، خردمندان نخست از خدا تقاضاى عفو از لغزش هاى بزرگ مى کنند و به دنبال آن تقاضاى از بین رفتن آثار گناهان صغیره دارند.

تفسیر نمونه