موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

 وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ

 و (به خاطر بیاورید) هنگامى را که خدا، از کسانى که کتاب آسمانى به آنها داده شده، پیمان گرفت که حتماً آن را براى مردم آشکار سازید وکتمان نکنید! ولى آنها، آن را پشت سر افکندند. و به بهاى ناچیزى فروختند. و چه بد متاعى مى خرند؟! (آل عمران/۱۸۷)

 جالب توجه این که: جمله لَتُبَیِّنُنَّهُ با این که با لام قسم و نون تأکید ثقیله همراه است و نهایت تأکید را مى رساند، باز با جمله وَ لا تَکْتُمُونَهُ بدرقه شده است که آن هم دستور به عدم کتمان مى دهد.

از مجموع این تعبیرات بر مى آید که خداوند به وسیله پیامبران پیشین، مؤکدترین پیمان را از آنها براى بیان حقایق گرفته بوده، اما با این همه، در این پیمان محکم الهى خیانت کردند و حقایق کتب آسمانى را کتمان نمودند، لذا مى فرماید: آنها کتاب خدا را پشت سر انداختند (فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ).

تفسیر نمونه