موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

 لن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ

 هرگز به (حقیقتِ) نیکوکارى نمى رسید مگر این که از آنچه دوست مى دارید، (در راه خدا) انفاق کنید. و آنچه انفاق مى کنید، خداوند از آن آگاه است.(آل عمران/۹۲)

واژه برّ در اصل به معنى وسعت است، و لذا صحراهاى وسیع را بَرّ (به فتح ب) مى گویند، و به همین جهت به کارهاى نیک که نتیجه آن گسترده است و به ـ دیگران مى رسد بِرّ (به کسر ب) گفته مى شود.

تفاوت میان بِرّ و خیر از نظر لغت عرب این است که: بِرّ نیکوکارى توأم با توجه و از روى قصد و اختیار است، ولى خیر به هر نوع نیکى که به دیگرى بشود اگر چه بدون توجه باشد، اطلاق مى گردد.

این که مقصود از کلمه برّ چیست؟ مفسران گفتگوى بسیار دارند.بعضى آن را به معنى بهشت.
بعضى به معنى پرهیز کارى و تقوا. و بعضى به معنى پاداش نیک گرفته اند، ولى آنچه از آیات قرآن استفاده مى شود این است که: برّ معنى وسیعى دارد و به تمام نیکى ها اعم از ایمان و اعمال پاک گفته مى شود.

تفسیر نمونه