موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا

و هنگامى که آن جا را ببینى نعمت و ملک عظیمى را مى بینى!(انسان/۲۰)

براى نعیم و ملک کبیر تفسیرهاى زیادى شده، از جمله در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: معنى آیه این است: ملکى است که هرگز زائل نمى شود و فنا نمى پذیرد .

یا نعمت هاى بهشتى آن قدر گسترده است که از نظر کثرت به وصف نمى آید.

یا این که ملک کبیر آن است که فرشتگان به هنگام دخول بر بهشتیان اذن مى گیرند، و با سلام به آنها تحیت مى گویند.

یا بهشتیان هر چه اراده کنند به آن دست مى یابند.

یا پائین ترین فرد بهشتى قلمرو ملکش به اندازه اى است که وقتى نگاه مى کند فاصله هزار سال راه را مى بیند!

و یا به معنى ملک دائمى و ابدى و توأم با تحقق تمام آرزوها است.

واژه نعیم که در لغت به معنى نعمت هاى فراوان است، و ملک کبیر که از عظمت و وسعت باغ هاى بهشتیان خبر مى دهد، مفهوم وسیع و گسترده اى دارند که همه تفسیرهاى فوق را شامل مى شوند.

تفسیر نمونه