موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ

 معبودى جز خداوند یگانه زنده و پاینده، نیست. (آل عمران/۲)

اللّه نام مخصوص خداوند و به معنى ذاتى است که جامع همه صفات کمال، جلال و جمال است، او پدید آورنده جهان هستى است، به همین دلیل، هیچ معبودى شایستگى پرستش جز او را ندارد، و از آنجا که در معنى اللّه یگانگى افتاده است.جمله لا اِلهَ اِلاّ هُو تأکیدى بر آن است.

پس از آن مى افزاید: خداوندى که زنده و قائم به ذات خویش است و موجودات دیگر عالم، قائم به او هستند (الْحَیُّ الْقَیُّومُ).

حَىّ از ماده حیات به معنى زندگى است، و این واژه مانند هر صفت مشبّهه دیگر، دلالت بر دوام و ثبات دارد و بدیهى است که حیات در خداوند حیات حقیقى است; چرا که حیاتش عین ذات او است، نه همچون موجودات زنده در عالم خلقت که حیات آنها عارضى است و لذا گاهى زنده اند و سپس مى میرند، اما در خداوند چنین نیست.

تفسیر نمونه