مشكل علمى خود را از قائم بپرس!
سيد امير علام مى‌گويد:
شبى براى زيارت حرم مطهر حضرت اميرالمؤمنين عليه‌السلام مشرف شده بودم، آخر شب بود در حال گردش در حرم بودم ناگاه متوجه شخصى شدم كه به طرف ضريح امام عليه‌السلام مى‌رود. وقتى نزديك‌تر شدم، او را شناختم. او استاد دانشمند و فاضل متقى، مولا احمد اردبيلى بود.
من در گوشه‌اى خود را پنهان نمودم و مراقب او شدم. (كه او در اين ساعت از شب و در تاريكى و خلوت به دنبال چيست؟)
او به طرف در ضريح كه طبق معمول بسته بود رفت، وقتى نزديك در رسيد، در ضريح به روى او گشوده شد! داخل شد. كمى كه دقت كردم، متوجه شدم كه گويا آهسته با كسى نجوا مى‌كند.وقتى بيرون آمد، در بسته شد، و به سوى مسجد كوفه به راه افتاد.
من نيز در پى او به راه افتادم. مقابل مسجد كوفه رسيديم، او وارد شد و در محرابى كه اميرالمؤمنين عليه‌السلام در همان جا به شهادت رسيده بود، ايستاد، پس از مدت زيادى بازگشت و از مسجد خارج شد و به طرف نجف به راه افتاد.
من هم‌چنان در تعقيب او بودم تا اين‌كه به مسجد حنانه رسيديم. ناگهان سرفه‌ام گرفت: و نتوانستم خود را كنترل كنم، او متوجه شد.برگشت و مرا شناخت. گفت: تو مير علام هستى؟
گفتم: آرى.
گفت: اين‌جا چه مى‌كنى؟
گفتم: از زمانى كه شما وارد حرم اميرالمؤمنين عليه‌السلام شديد، همراه شما بودم. شما را به صاحب آن قبر قسم مى‌دهم جريان امشب را از ابتدا، تا انتها براى من تعريف كنيد؟
گفت: به شرطى مى‌گويم كه تا من زنده‌ام، آن را براى كسى تعريف نكنى.
وقتى به او كاملا اطمينان دادم، گفت: مسايل مشكلى برايم مطرح شده بود كه پاسخ آن‌ها را نمى‌دانستم. به دلم افتاد كه آن‌ها را از حضرت على عليه‌السلام بپرسم. همان‌طور كه ديدى وقتى مقابل در ضريح رسيدم، بدون استفاده از كليد، در ضريح به رويم گشوده شد. داخل ضريح مقدس شدم و در آن‌جا به درگاه خداوند تضرع نمودم. تا اين كه صدايى از قبر به گوشم رسيد كه به مسجد كوفه برو و آن را از قائم ماعليه‌السلام كه امام زمان تو است بپرس!و همان طور كه ديدى، در محراب مسجد كوفه پاسخ آن ها را از ايشان دريافت كرده، بازگشتم
بحار الانوار
هرگاه مشکلی برایمان پیش آمد دست توسل به امام زمان خویش برداریم که همواره حاضر و ناظر برماست و آگاه براحوالمان،و مطمئنا اگر ایشان مشکل علمی علامه اردبیلی را حل نمودند ؛قادر به حل تمام مشکلات ما هستند . تنها باید استغاثه و توسل به حضرت نمائیم.