موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنثُورًا

و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مى گردند که هرگاه آنها را ببینى گمان مى کنى مروارید پراکنده اند.(انسان/۱۹)

هم خودشان در بهشت، جاودانى هستند، هم طراوت، زیبائى و نشاط جوانى آنها جاودانى است، و هم پذیرائى کردن آنان; چرا که تعبیر مُخَلَّدُون از یکسو، و تعبیر یَطُوفُ عَلَیْهِمْ: بر آنها طواف مى کنند از سوى دیگر بیانگر این واقعیت است.

تعبیر به لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً: مرواریدهاى پراکنده اشاره اى است به زیبائى، صفا، درخشندگى و جذابیت آنها، و هم حضورشان در همه جاى این بزم الهى و روحانى.

تفسیر نمونه