موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

? وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ(بقره /۳۱)

?سپس علم اسماء [= علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات‌] را همگی به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست می‌گویید، اسامی اینها را به من خبر دهید!»

آدم به لطف پروردگار داراى استعداد فوق العاده‌اى براى درك حقايق هستى بود. خداوند اين استعداد او را به فعليّت رسانيد و به گفتۀ قرآن «به آدم همۀ اسماء (حقايق و اسرار عالم هستى) را تعليم داد». البتّه اين آگاهى از علوم مربوط به جهان آفرينش و اسرار و خواص مختلف موجودات عالم هستى، افتخار بزرگى براى آدم بود.

 در حديثى داريم كه از امام صادق عليه السّلام پيرامون اين آيه سؤال كردند، فرمود: «منظور زمينها، كوهها، درّه‌ها و بستر رودخانه‌ها (و خلاصه تمامى موجودات) مى‌باشد، سپس امام عليه السّلام به فرشى كه زير پايش گسترده بود نظرى افكند فرمود: حتّى اين فرش هم از امورى بوده كه خدا به آدم تعليم داد» ! همچنين استعداد نام‌گذارى اشياء را به او ارزانى داشت تا بتواند اشياء را نام‌گذارى كند و در مورد احتياج با ذكر نام آنها را بخواند و اين خود نعمتى است بزرگ!

«سپس خداوند به فرشتگان فرمود: اگر راست مى‌گوئيد اسماء اشياء و موجوداتى را كه مشاهده مى‌كنيد و اسرار و چگونگى آنها را شرح دهيد».

تفسیر نمونه