راز اصلی همه پیروزی‌ها
راز اصلی همه پیروزی‌ها
?قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ
?بگو: «آیا درباره ما، جز یکى از دو نیکى را انتظار دارید؟! (: یا پیروزى یا شهادت) ولى ما انتظار داریم که خداوند، عذابى از سوى خود (در آن جهان) به شما برساند، یا (در این جهان) به دست ما (مجازات شوید) اکنون شما انتظار بکشید، ما هم با شما انتظار مى کشیم!»(سوره مبارکه توبه/ آیه ۵۲)
سپس مى افزاید: و تو اى پیامبر، این پاسخ را نیز به آنان بگو: آیا درباره ما جز یکى از دو نیکى را انتظار دارید؟
یا دشمنان را در هم مى کوبیم و پیروز از میدان مبارزه باز مى گردیم و یا کشته مى شویم و شربت شهادت را با افتخار مى نوشیم. هر کدام پیش آید خوش آید که مایه افتخار است و روشنى چشم ما.
اما به عکس، ما در مورد شما یکى از دو بدبختى، تیره روزى، بلا و مصیبت را انتظار مى کشیم، یا در این جهان و جهان دیگر به مجازات الهى گرفتار مى شوید، و یا به دست ما خوار و نابود خواهید شد.
حال که چنین است شما انتظار بکشید، و ما هم با شما انتظار مى کشیم شما در انتظار خوشبختى ما باشید و ما هم در انتظار بدبختى شما نشسته ایم!
در آیه مورد بحث، به منطق عجیب محکمى برخورد مى کنیم که راز اصلى همه پیروزى هاى مسلمانان نخستین در آن نهفته شده است، و اگر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) هیچ تعلیم و دستورى جز این نداشت براى تضمین پیروزى پیروانش کافى بود، و آن، اینکه
مفهوم شکست و ناکامى را به کلى از صفحه روح آنها زدوده، و به آنها ثابت کرده که در هر حال شما پیروزید، کشته شوید، پیروزید، و دشمن را هم بکشید، باز هم پیروزید.
شما دو راه در پیش دارید که از هر کدام بروید به منزل مقصود خواهید رسید، بیراهه و پرتگاه مطلقاً در مسیر شما وجود ندارد:
یک راه به سوى شهادت مى رود که نقطه اوج افتخار یک انسان با ایمان است، و بالاترین موهبتى است که براى انسان تصور مى شود که با خدا معامله کند جان را بدهد و یک حیات جاویدان و ابدى در جوار قرب پروردگار و در میان نعمت هاى غیر قابل توصیفش خریدارى کند.
راه دیگر پیروزى بر دشمن و در هم شکستن قدرت اهریمنى او و پاکسازى محیط زندگى انسان ها از شرّ ظالمان، ستمگران و آلودگان است و این نیز فیضى است بزرگ و افتخارى است مسلّم.
تفسیر نمونه