بهانه جويي‌ها!
وَقَالُوا لَوْلَآ أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ(سوره‌انعام‌ــ‌آیه ۸)
و گفتند: چرا فرشته‌ای [كه در معرض دید ما قرار گیرد] بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته‌ای نازل كنیم، كار هلاكت [این بهانه‌جویان] تمام می‌شود و لحظه‌ای مهلت نیابند.
يكى از عوامل كفر و انكار، بهانه جويى است از جمله بهانه جويي‌هايى كه مشركان در برابر پيامبر «صلّى الله عليه و آله» داشتند و در چندين آيه از قرآن به آن اشاره شده و در اين آيه نيز آمده، اين است كه آنها مى‌گفتند: چرا پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» به تنهايى به اين مأموريت بزرگ دست زده است؟ «چرا موجودى از غير جنس بشر و از جنس فرشتگان او را در اين مأموريت همراهى نمى‌كند» ؟ مگر مى‌تواند انسانى را كه از جنس ما است به تنهايى بار رسالت را بر دوش كشد؟
قرآن با دو جمله كه هر كدام استدلالى را دربردارد به آنها پاسخ مى‌گويد:
نخست اين كه «اگر فرشته‌اى نازل شود، و سپس آنها ايمان نياورند، به حيات همۀ آنان خاتمه داده خواهد شد و
ديگر به آنها مهلت داده نمى‌شود».
نمونه
