امام مهدی علیه‌السلام از نگاه امام علی علیه‌السلام
اصبغ بن نباته می گوید: به حضور امیر مؤمنان علی (ع) آمدم، دیدم غرق در فکر و اندیشه است و در زمین خط می کشد، پرسیدم:
(ای امیر مؤمنان! چرا تو را اینگونه در فکر و اندیشه می‌نگرم،که به زمین می‌نگری و آن را خط می‌کشی؟ آیا به (رهبری) در زمین، اشتیاق یافته ای؟
امام علی: نه به خدا سوگند، هرگز حتی یک روز نبوده که من شیفته خلافت یا دنیا گردم، بلکه درباره مولودی که یازدهمین فرزند من است (یعنی درباره حضرت مهدی علیه السلام) فکر می‌کردم، درباره همان مهدی (ع) که سراسر زمین را همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد می کند، برای او غیبت و سرگردانی وجود دارد، بعضی در این راستا گمراه گردند و بعضی راه هدایت را شناخته و می پیمایند.
اصبغ بن نباته: ای امیر مؤمنان! غایب بودن آن حضرت و سرگردانی تا چه حد است؟
امام علی: طول غیبت، شش روز یا شش ماه، یا شش سال است (واحد هر دوره، شش مرحله است و خداوند پس از آن شش مرحله، آن حضرت را آشکار می کند).
اصبغ بن نباته: آیا این (غیبت و سرگردانی) واقع شدنی است؟
امام علی: آری، این موضوع مسلم است و انجام شدنی است، ولی ای اصبغ! تو کجا و این امر کجا؟ (یعنی تو شایسته هماهنگی و همسوئی با چنان رهبری مهم را نداری) آنها (که غیبت را درک کرده و در این راه استوارند) نیکان این امت همراه نیکان این عترت (خاندان رسول اکرم - ص) هستند.
اصبغ بن نباته: بعد از آن چه می شود؟
امام علی: بعد از آن، هر چه خدا بخواهد، انجام می شود، زیرا برای خدا مقدرات وارده ها و نتیجه‌ها و پایان‌ها است.
محمد مهدی اشتهاردی، داستان‌هایی از اصول کافی