موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

هرثمه بن سلیم یکی از یاران امیر مؤمنان (ع) بود که در جنگ صفین در رکاب آن حضرت می جنگید.

وی می گوید: وقتی از کوفه به جبهه صفین حرکت می کردیم به سرزمین «کربلا» رسیدیم هنگام نماز بود پس به امامت امیرمؤمنان( ع) نماز جماعت را اقامه نمودیم، پس از نماز، حضرت مقداری از خاک کربلا را برداشته و بوئید و فرمود:

🌹🌹«خوشا به حالت ای خاک، قطعاً از میان تو جماعتی بر می خیزند و بدون حساب وارد بهشت می شوند.»🌹🌹

پس از آن به جبهه صفین رفتیم و سپس به خانه ام باز گشتم و به همسرم گفتم:

از علی( ع) ماجرایی را برایت تعریف کنم آنگاه ماجرای فوق را برایش گفتم و اضافه کردم که علی (ع) ادعای علم غیب می کند.

🌼همسرم گفت: ای مرد! دست از این ایرادها بردار، آنچه امیرمؤمنان بگوید حق است.

هرثمه می گوید: من همچنان در شک و تردید بودم تا سرانجام ماجرای عاشورای سال ۶۱ هجری رخ داد و سپاه دشمن برای کشتن امام حسین( ع)بسوی کربلا لشکر کشید.

من ابتدا از سربازان لشکر عمر بن سعد بودم، یکباره به یاد سخن علی( ع) افتادم که براستی حق بود، از این رو از لشکر عمر سعد جدا شدم و در یک فرصت مناسب سوار بر اسب به سوی امام حسین (ع)گریختم.

همین که بر حضرت وارد شدم حدیث پدرش امیرمؤمنان (ع) را برایش باز گو کردم حضرت فرمود: اکنون که این خبر غیبی را محقق یافته دیدی تو از موافقین ما هستی یا از مخالفان؟

گفتم: هیچکدام فعلًا در فکر اهل و عیال خود هستم…

حضرت فرمود: بنابراین به سرعت از این سرزمین فرا کن، زیرا کسی که در اینجا باشد و صدای ما را بشنود و به یاری ما بر نخیزد جایگاهش آتش🔥 دوزخ است.

هرثمه، این انسان سیه بخت بیچاره در این نقطه حساس راه بی تفاوتی را پیش گرفت و در حالی که امام زمانش غریب و تنها بود، از آن سرزمین گریخت.

📚کرامات الحسینیه،ج ۱

حضرت فاطمه سلام الله در منزل و محیط خانواده باعث آرامش همسر و فرزندانش بود.
ایشان همیشه در کنار امیرالمؤمنین علیه‌السلام و پشت و پناه ایشان بود و هیچ‌گاه از ایشان درخواستی نمی‌کرد که باعث زحمت او باشد.

سبک زندگی حضرت زهرا سلام‌الله الگوی خوبی برای بانوان است که با بهره‌گیری از سیره‌ی ایشان سبک زندگی اسلامی و خدا پسند را در زندگی خود ایجاد کنیم.

قالَ علی علیه السلام: أللِّسانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ.

فرمود: زبان، همچون درّنده اى است که اگر آزاد باشد زخم و جراحت (سختى به جسم و ایمان) خواهد زد.

 شرح نهج البلاغه ابن عبده،ص۱۶۵

محمّد بن ریّان - که یکی از علاقه مندان به ائمّه اطهار علیهم السلام است - حکایت کند :

مامون خلیفه عبّاسی در طیّ حکومت خویش ، نیرنگ و حیله های بسیاری به کار گرفت تا شاید بتواند امام محمّد تقی علیه السلام را در جامعه بدنام و تضعیف کند .
ولیکن او هرگز به هدف شوم خود دست نیافت ، به این جهت نیرنگ و حیله ای دیگر در پیش گرفت .

روزی به مامورین خود دستور داد تا امام جواد علیه السلام را احضار نمایند؛ و از طرفی دیگر نیز دویست کنیز زیبا را دستور داد تا خود را آرایش کردند و به دست هر یک ظرفی از جواهرات داد ، که هنگام نشستن حضرت جوادالا ئمّه علیه السلام در جایگاه مخصوص خود ، بیایند و حضرت را متوجّه خود سازند .

وقتی مجلس مهیّا شد و زن ها با آن شیوه و شکل خاصّ وارد شدند ، حضرت کوچک ترین توجّهی به آن ها نکرد .
چند روزی بعد از آن ، مامون شخصی به نام مخارق - که نوازنده و خواننده و به عبارت دیگر دلقک بود و ریش بسیار بلندی داشت - را به حضور خود فرا خواند .

هنگامی که مخارق نزد مامون قرار گرفت او را مخاطب قرار داد و گفت : ای خلیفه ! هر مشکلی را که در رابطه با مسائل دنیوی داشته باشی ، حلّ خواهم کرد .

و سپس آمد و در مقابل امام محمّد جواد علیه السلام نشست و ناگهان نعره ای کشید ، که تمام اهل منزل اطراف او جمع شدند و او مشغول نوازندگی و ساز و آواز شد .
آن مجلس ساعتی به همین منوال سپری گشت ؛ و حضرت بدون کم ترین توجّهی سر مبارک خویش را پائین انداخته بود و کوچک ترین نگاه و اعتنائی به آن ها نمی کرد .
پس نگاهی غضبناک به آن دلقک نوازنده نمود و سپس با آوای بلند او را مخاطب قرار داد و فرمود :
« اتّق اللّه یا ذالعثنون » از خدا بترس ؛ و تقوای الهی را رعایت نما .
ناگهان وسیله موسیقی که در دست مخارق بود از دستش بر زمین افتاد و هر دو دستش نیز خشک شد؛ و دیگر قادر به حرکت دادن دست هایش نبود .
و با همین حالت شرمندگی از آن مجلس ، و از حضور افراد خارج گشت ؛ و به همین شکل - فلج و بیچاره - باقی ماند تا به هلاکت رسید و از دنیا رفت .
و چون مامون علّت آن را از خود مخارق ، جویا شد ، که چگونه به چنین بلائی گرفتار شد ؟
مخارق در جواب مامون گفت : آن هنگامی که ابوجعفر ، محمّد جواد علیه السلام فریادی بر من زد ، ناگهان چنان لرزه ای بر اندام من افتاد که دیگر چیزی نفهمیدم ؛ و در همان لحظه ، دست هایم از حرکت باز ایستاد و در چنین حالتی قرار گرفتم .

:books:إثبات الهداة

شيخ صدوق (ره) از ابو هاشم جعفرى نقل می ‏كند كه گفت:

از نظر معاش، در تنگناى سختى قرار گرفتم، به حضور امام هادى عليه السّلام رفتم، اجازه ورود داد، وقتى كه در محضرش نشستم، فرمود:
«اى ابو هاشم! در مورد كدامين نعمتى كه خداوند به تو داده می توانى شكرانه‏ اش را بجا آورى؟».

من خاموش ماندم، و ندانستم كه چه بگويم؟ آن حضرت آغاز سخن كرد و فرمود:

خداوند، ايمان را به تو روزى داد، و به خاطر آن، بدنت را از آتش دوزخ حرام كرد، و عافيت و سلامتى را روزى تو گردانيد، و تو را به اطاعتش يارى نمود، و به تو قناعت بخشيد، و تو را از اينكه خوار گردى و آبرويت برود، حفظ كرد، اى ابو هاشم، من در آغاز، اين نعمتها را به ياد تو آوردم، چرا كه گمان نمودم می خواهى از آن كسى كه آن نعمتها را به تو بخشيده به من شكايت كنى؟ و من دستور دادم صد دينار به تو بپردازند، آن را بگير.

 نگاهی بر زندگی چهارده معصوم ( ع)

شخصى مقدارى از نقدينه خود را در محلى دفن كرده بود اما پس از مدتى ، محل را فراموش كرد و هرچه جستجو و كاوش نمود، پيدا نشد، لذا نزد «ابوحنيفه » آمد و جريان را به او گفت و درخواست راهنمايى كرد.
:leaves:«ابوحنيفه » گفت از نظر فقهى براى درخواست تو چاره اى ذكر نشده ، ولى من حيله‌اى انديشيده‌ام كه به وسيله آن به مقصود خود خواهى رسيد و آن اين است كه امشب تا صبح وقت خود را به نماز بگذران تا گمشده‌ات را پيدا كنى . آن مرد تا يك چهارم از شب گذشت مشغول نماز خواندن بود كه ناگاه محل دفينه به خاطرش آمد، لذا نماز خود را قطع كرد و به جستجو و كاوش آن محل پرداخت و نقدينه خود را خارج نمود، فردا صبح مجدداً نزد ابوحنيفه آمد و كيفيت پيدا كردن محل را شرح داد.
ابوحنيفه گفت : «مى دانستم كه شيطان نمى گذارد تو تا آخر شب نماز بخوانى ، چرا به شكرانه پيدا كردن محل و دفينه خود، تا صبح نماز را ادامه ندادى ؟»

كتاب:داستان‌‌هایی پیرامون نماز

✍یکی از حربه‌های شیطان برای گمراه کردن انسان عدم تمرکز و خلوص نیت در نماز است.لذا انسان نمازگزار باید سعی نماید تمام آن‌چه را که باعث حواس‌پرتی و عدم تمرکز در نماز می‌شود را برطرف نماید و با اخلاص کامل به نماز بایستد.

امام صادق (ع):
«سویق العدس یقطع العطش ، و یقوي المعدة، و فیه شفاء من سبعین داء، و یطفئ الصفراء، و یبرد الجوف وکان إذا سافر (ع) لا یفارقه، و کان یقول (ع) إذا هاج الدم بأحد من حشمه قال له: إشرب من سویق العدس؛ فإنه یسکن هیجان الدم، و یطفئ الحرارة».

سویق عدس، تشنگی را از میان می‌برد، و معده را تقویت می‌کند، درمان هفتاد درد است، صفرا را خاموش می‌کند و درون را سردی می‌بخشد.
ایشان [امام صادق “ع"]، چون سفر می‌کرد، از این سویق، جدایی نداشت و چون در کسی از خدمتکارانش خون به جوش می‌آمد، به وی می‌فرمود: از سویق عدس بخور؛ چرا که جوش آمدگی خون را فرو می‌نشاند و حرارت را خاموش می‌کند.

الکافی، ج۶، ص۳۰۷، ح۱؛ دانشنامه احادیث پزشکی، ج۲، ص۳۸۲
 سویق غذای مهم و مورد سفارش معصومین ع است که متاسفانه امروزه مغفول واقع شده.

سویق آرد تفت داده ی حبوبات است، مثلاً سویق گندم = آرد تفت داده ی گندم بدون روغن.
از بین سویق ها، سویق عدس در ماه رمضان می‌تواند انتخاب خوبی باشد.

سویق عدس انواع تشنگی مانند استسقاء و گرمی مزاج و حتی تشنگی بر اثر دیابت را درمان می‌کند بنابراین می‌تواند درمان دیابت باشد. اگر درمان دیابت نباشد حداقل عارضه‌ی تشنگی دیابتی را درمان می‌کند.

مقدار مصرف سویق بنابر قانون سویق ناشتا به مقدار دو یا سه قاشق غذاخوری می‌باشد.

دقت داشته باشید که نوشیدن آب زیاد در هنگام سحر تأثیری در پیشگیری از تشنگی ندارد، زیرا در صورت نوشیدن آب بیش از حد نیاز، بدن آب اضافی را دفع می‌کند. پس، آب مورد نیاز بدن باید در فاصله میان افطار تا سحر به تدریج و از طریق مصرف آب و میوه‌های آب‌دار تأمین شود.

سویق عدس برای افراد زیر مفید و ضروریه:

• افرادی که تشنگی زیادی دارند.
• افرادی که غلبه صفرا دارند.
• افرادی که اسید معده زیادی دارند.
• افرادی که خیلی عصبانی می‌شوند.
• افرادی که می‌خواهند حال معنوی خوبی در ماه مبارک رمضان داشته باشند.
چرا که در روایت آمده است

پیامبر خدا (ص):
«علیکم بالعدس؛ فإنه یرق القلب، و یکثر الدمعة، ولقد قدسه سبعون نبیا؛ برشما باد عدس، چرا که دل را نازک می کند و اشک را افزون می سازد. و هفتاد پیامبر، آن را پاک دانسته اند».

دعائم الاسلام , ج۲، ص۱۱۲، ح۳۷۰؛دانشنامه احاديث پزشكى، ج‏۲، ص۳۹۲

یکی دیگر از توصیه هایی که در سحری گفته می‌شود تا از تشنگی جلوگیری کند:

خوردن خرما و سپس نوشیدن آب بعد از آن

به این صورت که ابتدا خرما خورده شود سپس نصف لیوان آب و دوباره خرما خورده شود سپس نصف لیوان آب (تا چند مرتبه)

اینگونه آب بیشتر می‌ماند
(دیرتر دفع می‌شود)

 برای رفع تشنگی کاذب آب ننوشید

آشامیدن آب در حالت تشنگی کاذب مضر است و می‌تواند برای بدن مشکلاتی مانند بی حالی و ضعف را ایجاد کند. بهتر است این نوع تشنگی را با اسنشاق هوای سرد و مزمزه آب خنک و خوابیدن برطرف کرد. خوردن آب گرم و عسل به رفع تشنگی کاذب کمک می‌کند.

عنْ أَميرِالمُؤمِنين عليه السلام:

 منْ لَمْ يَعْرِفْ بِقَلْبِهِ مَعْروُفاً وَ لَمْ يُنْكِرْ مُنْكَراً قـُلِبَ فَجـُعِلَ اَعْـلاهُ اَسْفـَلَهُ.

امام على عليه السلام فرمودند:

 كسى كه قلباً موافق كار نيك نباشد و از كار بد منزجر نباشد انسان وارونه اى است كه بجاى آنكه عقل بر او حاكم باشد هوى_وهوس بر او حاكم است.

وسائل الشيعه، ج ۱۱، ص ۴۰۶

مرحوم «محدث قمی» در مفاتیح نقل می کند که:
ظالمی پس از مرگ به خواب یکی از علما آمد. مرد عالم از او پرسید:چگونه در راحتی به سر می بری حال آنکه باید دچار درد و شکنجه باشی؟

ظالم در پاسخ گفت: تا دیشب در عذاب می سوختم و قبرم مملو از آتش بود، ولی از دیشب تاکنون عذاب بطور موقت از قبرستان برداشته شده. زیرا، حضرت سید الشهداء، (علیه السلام)دیشب سه بار به دیدن یک بانوی محترم آمد! مرد عالم به جستجو و تحقیق درباره این بانو پرداخت، تا همسر او را پیدا کرد. از او پرسید: «همسر شما چه اعمال نیکی انجام می داد که امام حسین، علیه السلام، به دیدنش آمده است؟!» مرد مقداری از اعمال صالح همسرش را برشمرد که از جمله آنها این بود که او بر خواندن زیارت عاشورا مداومت داشت. یک عمر زیارت عاشورا می خواند. با این سخن مرد عالم پی برد که چرا امام حسین (ع) در شب اول قبر به دیدن آن زن آمده بود.

معاد در قرآن

روزی سلمان فارسی وارد مسجد نبوی شد و صحابه‌ی پیامبر (ع) به احترام او از جای خود برخاستند و در صدر مجلس به او جای دادند.لحظه‌ای نگذشته بود که یکی از صحابه‌ی معروف نیز وارد مسجد شد، و چون سلمان را در صدر مجلس مشاهده کرد؛ لب به اعتراض گشود و گفت: «من هذا العجمی المتصدر فیما بین‌العرب؛این مرد ایرانی و عجمی که در صدر مجلس نشسته در میان عرب‌ها چه می‌کند؟»

رسول خدا‌ (ص) با شنیدن این سخن غیر‌اسلامی به خشم آمد و بر بالای منبر قرار گرفت و فرمود: «ای مردم! آگاه باشید که تمام انسان‌ها از زمان حضرت آدم تا زمان ما مثل دندان‌های ما یکسانند، عرب بر عجم، گندمگون بر سیاه پوست امتیازی ندارد، مگر به تقوا»

مستدرک الوسائل، ج۱۲ ص۸۹

رسول خدا (ص) فرمودند:

?زمانی که دیدید زنان موهای سرشان را مثل برآمدگی پشت شتر نموده و در میان نامحرمان ظاهر می شوند، به آنها بگویید که نمازشان قبول نیست.

 کنز العمال،ص۳۹۲

زهری گوید :امام سجاد( علیه‌السلام )را در شبی تاریک و سرد دیدم که مقداری آرد بر دوش خود گذاشته و حرکت می‌کند .
عرض کردم یابن رسول‌الله!
این‌ها چیست؟
فرمود: سفری در پیش دارم و برای آن توشه‌ای را به‌جای امنی می‌برم.
 زهری گفت: این غلام من است و آن را برای شما حمل می‌کند.
اما امام( علیه‌السلام) نپذیرفت.

زهری گفت: خودم آن را حمل می‌کنم زیرا من شأن شما را بالاتر از این می‌دانم که آن را حمل کنید.
امام (علیه‌السلام) گفت: اما من شأن خود را بالاتر از این نمی‌دانم که آنچه مرا در سفر نجات می‌دهد و ورودم را بر کسی که می‌خواهد به محضر او بازیابم نیکو می‌گرداند حمل کنم.
تو را به خدا بگذار کار خود را انجام دهم.
 زهری از خدمت امام جدا شد به راه خود رفت.
اما پس‌از چند روزی به محضر امام رسید عرض کرد: یابن رسول‌الله !
اثری از سفری که فرمودی نمی‌بینم.

امام (علیه‌السلام)فرمود:بله ای زهری آن طور که گمان کرده ای نیست بلکه آن سفر ،سفر مرگ استو من برای آن آماده میشوم به راستی که آمادگی برای مرگ پرهیز از حرام و بخشش در راه خیر است.

بحارالانوار، ج۴۶

یکی از شاگردان آیت‌الله مرعشی نقل می‌کند: ایشان دلیل هجرت به قم و اقامت در این شهر را چنین بیان می‌کرد :
پدرم آقا سید محمود مرعشی که از زاهدان و عابدان روزگار بود ختم مجربی را انتخاب و چهل شب بر خواندن آن مداومت نمود تا شاید خداوند به طریقی قبر شریف حضرت زهرا( س) را به وی نشان دهد .
در عالم رؤیا به محضر مقدس امام صادق(ع) و یا امام باقر (ع)مشرف می‌شود از او می‌پرسند:
چه می‌خواهی ؟
عرض می‌کند: می‌خواهم بدانم قبر فاطمه‌ی زهرا(س) در کجاست تا آن را زیارت کنم؟

حضرت می‌فرمایند :نمی‌توان برخلاف وصیت، قبرش را مشخص کنند به دامان کریمه اهل‌بیت چنگ بزن زیرا خدا جلال و جبروت حضرت فاطمه را به حضرت معصومه عنایت فرموده .
هر کس بخواهد ثواب زیارت حضرت زهرا را درک کند به زیارت فاطمه معصومه برود آیة الله مرعشی گفتند:پدرم مرا سفارش می کرد من قادر به زیارت ایشان نیستم ،اما تو این کار را انجام بده.

فروغ کوثر

امام جعفر صادق (ع):

اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمود : بهترين عبادت عفت است .

اصول كافي ، ص۱۲۵

شهید مطهری:
ظهور مهدی موعود حلقه ای است از حلقات مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پیروزی نهایی اهل حق منتهی می شود. سهیم بودن یک فرد در این سعادت موقوف به این است که آن فرد عملا در گروه حق باشد.

منبع : قیام و انقلاب مهدی علیه السلام ص ۵۶