موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ

آن کس که مرگ وحیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می کنید،و او توانا وآمرزنده است.(سوره ملک-آیه ۲)

مرگ اگر به معنى فنا و نیستى باشد، مخلوق نیست; چرا که خلقت به امور وجودى تعلق مى گیرد، ولى، مى دانیم: حقیقت مرگ، انتقال از جهانى به جهان دیگر است، و این قطعاً یک امر وجودى است، که مى تواند مخلوق باشد.

و اگر، مرگ در اینجا قبل از حیات ذکر شده، به خاطر تأثیر عمیقى است که توجه به مرگ، در حسن عمل دارد. گذشته از این که مرگ، قبل از زندگى بوده است.

منظور از آزمایش خداوند نوعى پرورش است، به این معنى که: انسان ها را به میدان عمل مى کشد، تا ورزیده، آزموده و پاک و پاکیزه شوند. و لایق قرب خدا گردند.

قابل توجه این که: هدف آزمایش را حسن عمل، معرفى کرده، نه کثرت عمل، و این دلیل بر این است که: اسلام به کیفیت اهمیت مى دهد، نه به کمیت ، مهم آن است که، عمل، خالصانه و براى خدا، مفید و جامع باشد، هر چند از نظر کمیت کم باشد.

تفسیر نمونه