موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

این تعلیم قرآن می تواند توسط خود پدر یا مادر به طور مستقیم صورت گیرد و یا اینکه برای فرزندشان معلم قرآن بگیرند.

پدر و مادر می توانند با قرآن خواندن با صدای بلند در خانه ،فرزندان خود را به قرآن علاقمند کرده و اثر تربیتی در روح و جان فرزندانشان بگذارند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید:"هیچ مردی فرزند خود را قرآن نیاموزد، مگر این که خداوند پدر و مادر کودک را در روز قیامت تاج پادشاهی عطا کند و دو لباس بهشتی به آنان بپوشاند که هرگز مردم مانند آن را ندیده باشند".
وسائل الشیعه، ج۴ ص۸۲۵

پیامبرگرامی اسلام:

هنگامی که مردم دسته جمعی گناه کنند خداوند بلایی فراگیر و همگانی بر ایشان نازل فرماید تا متنبه شوند و توبه کنند.

هنگامی که امربه_معروف و نهی_ازمنکر فراموش و ترک شود خداوند آن قوم را خانه_نشین میکند.

و هنگامی که یاد وذکرخدا از دلها بیرون رود خداوند ترس از مرگ رابین آنها زیاد کند تا خوشی دنیا را نبینند.

اصول کافی،جلد ۴،ص ۱۴

 سفینه النجاه به معنی کشتی? نجات؛ زیرا که هر کس به امامت آن عزیز ،اعتقاد داشته و ملتزم به اطاعت از او باشد،اهل نجات خواهد بود و راهی جز این راه وجود ندارد.

 "اللَّهُمَّ صَلِّ علی خَلیفَتِکَ فی بِلادِک…. سَفینَه النَّجاهِ وَ عَلَمِ الهدی ؛ خدایا! بر خلیفه‌ات در همه شهرها، درود فرست…. که کشتی نجات و پرچم هدایت است.”
نکته جالب، این‌که این لقب درباره حضرت امام حسین علیه‌السلام نیز آمده است؛ آن‌جا که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌وآله‌وسلم می‌فرماید:

“اِنَّ الحُسَین…. مِصباحُ الهُدی و سَفینه النجاه؛به‌راستی که حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.
نگین آفرینش،ج۲،ص۲۳-۲۴

بنابراین حضرت مهدی علیه‌السلام نیز همچون امام حسین علیه‌السلام سفینه النجاه و چراغ هدایت است؛در صورتی که ملتزم به اطاعت از آن بزرگواران باشیم.

وی از جمله کسانی است که عثمان او رااز کوفه به شام فرستاد.وی در جنگ صفین شرکت داشت و از سوی حضرت علی فرماندهی قبیله کنده و ازده را بر عهده داشت.

شهادت

وی از شیعیان نامدار و سرشناس کوفه بودکه پیش از برخورد حر با امام حسین علیه السلام در جایی به نام حاجر به کاروان حسینی پیوست و همراه حضرت وارد کربلا شد او در روز عاشورا به میدان رفت و در حمله نخست به شهادت رسید.

ابصارالعین،ص۱۷۴

?شادی روح شهید کربلا جندب بن حجیر صلوات?

?وَ لَاکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْایمَانَ وَ زَیَّنَهُ فیِ قُلُوبِکمُ‌ْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ أُوْلَئکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ(۷-حجرات)

?خداوند ایمان را محبوب شما و آن را مایه زینت دل‌هایتان قرار داد و در مقابل، کاری کرد که شما نسبت به کفر و فسق و گناه، نفرت داشته باشید.

میل به زیبایی انسان را وامی دارد تا خود را با انواع و اقسام وسایل تزیینی بیاراید و زیبا کند. اما این خواست طبیعی هم به مانند سایر در خواست‌های غریزی، هم پاسخ صادق دارد و هم پاسخ کاذب که اگر با عقل سلیم و آموزه‌های وحیانی خوراک صحیح به آن داده نشود به راحتی مشغول نوع کاذب آن شده و نمی‌داند چرا عطشش فروکش نکرده و به آن آرامشی که باید نمی‌رسد.

قرآن کریم وسایل تزیینی عالم را به سه دسته تقسیم می‌کند. در این تقسیم بندی ستارگان را زینت آسمان، آنچه روی زمین است زینت زمین و در این آیه «ایمان» را زینت انسان معرفی کرده است.

بنابراین زینت واقعی و حقیقی برای انسان زینت ایمان است که باید جان را به آن تزیین کنیم.

این سخن هرگز به معنای نادیده گرفتن بهداشت و زیبایی تن نیست؛ اگر جان به ایمان مزین شد همان ایمان، انسان را وامی دارد که به ظاهر خود توجه کرده و بهداشت و زیبایی را آن گونه که شایسته یک فرد مؤمن است رعایت کند.

آنچه در زیبایی ظاهر بین مؤمن و غیر مؤمن فرق می‌گذارد این است که مؤمن، زینت حقیقی خود را می‌شناسد و به دنبال آن است و در زیبایی ظاهر هم تا جایی پیش می‌رود که دین و ایمان به او اجازه می‌دهند بنابراین او هرگز برای حرام زینت نمی‌کند و به زیبایی خود چوب حراج نمی‌زند.

تفسیر المیزان

یحیی از قبیله ی بنی مازن و از قبیله ی بزرگ بنی تمیم از اهالی کوفه بود.او مردی دلیر وشجاع،مبارز و جنگ آزموده
،عاشق و دل باخته ی اهل بیت و ادیب و سخنور بود.
وی صبح عاشورا با اذن امام حسین علیه السلام به میدان رفت.

شهادت

یحیی وقتی به میدان رفت آیه شریفه ذیل را تلاوت کرد:
*ان …محیای و مماتی للله رب العالمین*
درحقیقت زندگی و مرگ من برای خدا،پروردگار جهانیان است.

یحیی که پیوسته به سپاه دشمن حمله می کرد گروهی از آنان را به هلاکت رساند و سرانجام به فیض شهادت نایل گشت.

مقتل الحسین،ج۲،ص۲۱

شادی روح شهید کربلا یحیی بن سلیم صلوات

?لَّقَدْ کُنتَ فیِ غَفْلَةٍ مِّنْ هَاذَا فَکَشَفْنَا عَنکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ(۲۲- ق)

?[به او می‌گویند:] تو از این روز بزرگ غافل بودی، پس ما پرده غفلت را از دیده‌ات کنار زدیم در نتیجه دیده‌ات امروز بسیار تیزبین است.

این آیه از خطابات روز قیامت است که در آن خطاب کننده خدا و مخاطب تنها کسانی‌اند که معاد را انکار کردند و دین را نپذیرفتند.

سه تعبیر در آیه وجود دارد که از اهمیت بالایی برخور دارند. یک از آن‌ها «غفلت» است. غفلت وقتی وجود پیدا می‌کند که میان چیزی در محدوده درک ما باشد و ما از بودنش غافل باشیم. تعبیر دیگر «غطاء؛ پرده» است و این تعبیر نشان می‌دهد چیزهایی موجود بوده اما پرده آویخته مانع می‌شده که آن‌ها دیده شوند. تعبیر سوم تعبیر به «حدت؛ تیزبینی» است و این نشان می‌دهد که اگر در گذشته هم مانند امروز چشم تیزبینی داشت می‌توانست تمام این‌ها را همان روز ببیند.

 نکته‌های نهفته در آیه:

۱. قیامت صحنه ایست که انسان واقعیت‌های همین دنیا را به عیان می‌بیند؛ همان واقعیت‌هایی که خود و دیگران با کارهای خوب و بد ساختند و از خود بر گذاشتند.

۲. آنچه که مانع دید انسان است و نمی‌گذارد باطن اعمال و واقعیت‌های زندگی را ببیند پرده ایست ضخیم که خود با تار و پود گناه و معصیت به هم بافت و بر دیده انداخت. اگر گفتیم که خود بافت و خود آن را در مقابل دیدگانش آویخت به دلیل تعبیر آیه است که فرمود «عنکَ غطاءکَ» و نیز آیاتی که گناه را موجب کوری دل و دیده معرفی می‌کنند.

۳. حقایقی که در قیامت رخ خواهد داد (حداقل بخشی از آن) هم اکنون موجود است و قابل مشاهده ؛ زیرا فرمود تو از این‌ها غافل بودی یعنی بود و تو ندیدی و امروز که پرده‌ها کنار رفته و دیده‌ات بینا شده می‌توانی تمام آنچه بود را ببینی.

تفسیر المیزان

وی از اصحاب امام حسین علیه السلام و از غلامان آن حضرت به شمار می رفت.
از ربیع الابرار تالیف زمخشری نقل شده که مادرش حسینیه،کنیز امام علیه السلام بود و در خانه امام سجاد علیه السلام خدمت می کرد.

حضور در کربلا

هنگامی که امام حسین علیه السلام عازم عراق شد حسینیه با فرزندش منجح آن حضرت را همراهی کرد.

شهادت

چون هنگامه نبرد فرا رسیدمنجح همانند مردی شجاع جنگید و سرانجام نیز به دست حسام بن بکر حنظلی به شهادت رسید.

مدینه الحسین،ج۱،ص۶۰

شادی روح شهید کربلا منجح بن سهم صلوات

امام علی «علیه السلام»
در ساخته‏ هاى بديع خدا آثار صنع و نشانه‏ هاى حكمتش آشكار است، از اين رو آنچه آفريده حجّت و دليلى بر وجود اوست، و اگر موجودى بى‏ زبان باشد تدبير او در وجود آن موجود برهان گويايى بر وجود او، و دليلى محكم بر آفرينندگى ذات پاك اوست. (نهج البلاغه، خطبه 90)

امیرالمؤمنین امام_علی علیه السلام می فرمایند:

إذا أحَبَّ‌اللّه ُ عَبدا زَيَّنَهُ بِالسَّكينَةِ وَالحِلمِ .

 هرگاه خداوند، بنده اى را دوست بدارد، او را با آرامش و بردبارى مى‌آرايد .

غرر الحكم : 4099

وی از یاران علی بن ابی طالب بود ودر جنگ صفین از طرف او بر ازدیان بصره گمارده شده بود.

در جریان واقعه عاشورا

وی وقتی شنید حسین بن علی از مکه عازم کوفه شده است در شرایط خفقان حاکم بر محیط بصره از بصره بیرون آمد و عازم کربلا شد و عصر عاشورا به کربلا رسید.

شهادت

وی هنگامی که به کربلا رسید جنگ پایان یافته بود ولشکریان عمرسعد به غارت خیمه ها دست زده بودند.
وی در چنین شرایطی به دفاع از خیام حسین بن علی برخاست.پس از کشتن نفراتی از دشمن،محاصره شد واسبش از پای درآمد.وی پیاده به جنگ پرداخت تا اینکه در گودال قتلگاه به شهادت رسید.

حدائق الوردیه،ج۱،ص۱۰۵

شادی روح شهید کربلا هفهاف بن مهند صلوات

?يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحيم (۱۲- حجرات)

?ای اهل ایمان! از بسیاری از گمان‌ها در حقّ مردم‌ بپرهیزید؛ زیرا برخی از گمان‌ها گناه است و در اموری که مردم پنهان ماندنش را خواهانند تفحص و پی‌جویی نکنید و از یکدیگر غیبت ننمایید. آیا یکی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ بی‌تردید از این کار نفرت دارید و از خدا پروا کنید که خدا بسیار توبه‌پذیر و مهربان است.

منظور از «الظَّنِّ» اولی، گمان‌های بد است که چون نسبت به گمان‌های خوب در میان مردم بیشتر است لذا از آن تعبیر به کثیر شده و گر نه حسن ظن یا همان گمان خیر، نه تنها ممنوع نیست بلکه به آن توصیه هم شده است.

گمان‌های بد، برخی مطابق با واقعند و برخی مخالف آن. آنچه بی تردید گناه است آن گمان‌هایی هستند که مخالف با واقع باشند لذا فرمود: «إِنَّ بَعْضَ الظَّنّ‌ِ إِثْمٌ». وجود همین دسته از گمان‌های حرام در بین گمان‌های بد کافی است حکم به پرهیز از تمام آن‌ها بشود. بنابراین آیه شریفه مؤمنین را از هرگونه گمان بد (خواه موافق با واقع باشد؛ خواه مخالف) بر حذر می‌دارد.

«تجسس» به معنی جستجوگری است که معمولاً در امور نامطلوب به کار می‌رود و عاملی است برای کشف اسرار و رازهای نهانی مردم. از آنجا که اسلام می‌خواهد مردم در زندگی خصوصی خود از هر نظر در امنیت باشند بنابراین هرگز اجازه نمی‌دهد که رازهای خصوصی آن‌ها فاش شود.

در سومین و آخرین دستور که در حقیقت معلول و نتیجه دو برنامه قبل است می‌فرماید: هیچ‌کدام از شما غیبت دیگری را نکند و برای آنکه قبح و زشتی این عمل را کاملاً مجسم کند پرده از راز آن گشوده و حقیقت باطنی آن را بیان کرده است که همانا خوردن گوشت مردار است.

دو نکته:

۱. از آنجا که گمان بد بردن معمولاً یک امر غیر ارادی است بنابراین نهی در آیه نهی از ترتیب آثار است، یعنی هر گاه گمان بدی نسبت به مسلمانی در ذهن شما پیدا شد، در عمل کوچک‌ترین اعتنایی به آن نکنید، طرز رفتار خود را دگرگون نسازید و مناسبات خود را با طرف تغییر ندهید، بنا بر این آنچه گناه است ترتیب اثر دادن به گمان بد می‌باشد.

۲. نهی همراه با بیان واقعیت گناه که نمونه آن در این آیه در خصوص غیبت آمده، برای بازدارندگی بیشتر است و این مانند آن است که پدری دلسوز برای اینکه فرزندش به بخاری داغ دست نزند او را چنین نهی کند: «دست به بخاری نزن! می‌خواهی بسوزی؟!» که این نهی همراه با بیان اثر آن کار، به طور قطع از اثر بازدارندگی بیشتری برخوردار خواهد بود.

تفسیر نمونه

بهتر است که در خانه از هر فرصتی برای شاد بودن استفاده کنیم.
می‌توانیم به بهانه های مختلف این فرصت را به دست آوریم مثلا می توانیم زمانی را همراه اعضای خانواده به پختن کیک یا دسر و…. مشغول شویم، و یا با هم یک بازی کنیم و لحظات شادی در کنار هم داشته باشیم.

 با این کار به فرزندانمان یاد می‌دهیم که خندیدن و شاد بودن دلیل نمی‌خواهد و به امکانات خاص و یا شرایط خاصی نیاز ندارد.

اگر فداکاری بزرگ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نمی‌بود که این فداکاری، وجدان تاریخ را به کلی متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمه‌ی قرن دوم هجری، بساط اسلام به کلی برچیده می‌شد.

۱۳۷۲/۰۳/۲۶

در کتاب روضه الصفا آمده است:
لقمان به زندان رفت و سبب آزادی لقمان این بود که سالی مولایش به او دستور داد در مزرعه کنجد بکارد.وقتی بعد از مدتی به مزرعه رفت دید لقمان جو کاشته است.
او را خواست و گفت: چرا چنین کردی؟!
جواب داد: تصور کردم از جو کاشتن می‌توان کنجد به دست آورد.
خواجه گفت:منشا این تصور باطل چیست؟
گفت: زیرا می بینم تو با وجود کارهای زشت امید بهشت داری، با خود اندیشیدم اگر افعال و کارهای زشت و ناپسند،نتیجه ی مغفرت و آمرزش دارد (بدون توبه کردن)،پس از جو هم می توان کنجد به دست آورد.
مولا از این تذکر بیدار شد و از کارهای زشت دست برداشت و او را آزاد کرد.

وقتی تو زندگی و اعمال و رفتار خیلی از انسان ها دقت می کنیم می‌بینیم همه خدا وبهشتش را دوست دارند ولی توجه ندارند که خدا در قبال انجام چه کارهایی به بندگانش بهشت را پاداش می دهد و در قبال انجام چه کارهایی بندگان را راهی دوزخ می کند.
می دانیم خدااز کارهایی هم چون دروغ،غیبت،دزدی و….نهی نموده است ولی گاهی مرتکب این امور می شویم پس ما که بهشت را دوست داریم نباید با کاشت جو امید به برداشت کنجد داشته باشیم.
بیایید بیشتر به کارهایی که انجام می دهیم دقت کنیم.