موسسه آموزش عالي حوزوي فاطمیه دامغان

آیت‌الله بهجت فرمود :حرم مطهر حضرت رضا (علیه‌السلام) نعمت بزرگ و گران‌قدری است که در اختیار ایرانی‌ها است. عظمتش را خدا می‌داند به حدی که امام جواد می‌فرماید :زیارت پدرم امام رضا(ع) از زیارت امام حسین علیه‌السلام افضل است .
بنابراین ایرانی‌ها باید نعمت حرم حضرت رضا(ع )را که زیارت آن برایشان فراهم است مغتنم بشمارند.

 شخصی نقل کرده‌است که از گیلان به زیارت امام رضا(ع) رفته بود. پس از مدتی بدون خرجی ماندم حساب کردم تا بازگشت به گیلان پانصد تومن نیاز دارم دست به دامن حضرت رضا شدم اما خبری نشد مجدداً عرض کردم :سیدی! من گدای متکبری هستم این‌بار هم احتیاج خود را می‌گویم اگر عنایتی نفرمایی دیگر بار نخواهم آمد ولی یادداشت می‌کنم که امام رضا مهمان‌نواز نیست.
از حرم که خارج شدم دیدم شیخی مرا صدا می‌زند چرا این‌قدر جسورانه در محضر امام سخن گفتی؟ شایسته نیست چنین بی‌ادب و گستاخ باشی و سپس پاکتی به من داد به خانه آمدم و پاکت را گشودم و با کمال شگفتی دیدم که پانصد تومان در آن است بعدها فهمیدم آن شیخ مرحوم نخودکی بوده است .

وسایل الشیعه،ج ۱۴

یكی از خطراتی كه وقتی انسان درست به عمق آن فكر میكند تن او میلرزد، مسئله‌ی جمعیت است. یعنی مسئله‌ی جمعیّت از آن مسائلی نیست كه بگوئیم حالا ده سال دیگر فكر میكنیم
نه، اگر چند سال بگذرد، وقتی نسلها پیر شدند، دیگر قابل علاج نیست!

۹۲/۹/۱۹

روزی حضرت موسی (ع) در كوه طور،
به هنگام مناجات عرض كرد:

ای پروردگار جهانیان!
جواب آمد: لبیك!
سپس عرض كرد:
ای پروردگار اطاعت كنندگان!
جواب آمد:‌ لبیك!
سپس عرض كرد:‌ ای پروردگار گناه كاران!
موسی علیه السلام شنید:
“لبیك، لبیك ، لبیك!”
حضرت گفت:
خدایا به بهترین اسمی صدایت زدم، یكبار جواب دادی؛ اما تا گفتم: ای خدای گناهكاران، سه مرتبه جواب دادی؟

خداوند فرمود: ای موسی! عارفان به معرفت خود و نیكوكاران به كار خود و مطیعان به اطاعت خود اعتماد دارند؛ اما گناهكاران جز به فضل من پناهی ندارند.
اگر من هم آنها را از درگاه خود ناامید گردانم به درگاه چه كسی پناهنده شوند؟

کتاب قصص التوابین ص ١٩٨

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ

اى پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن، و بر آنها سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است. و بد فرجامى است! (توبه/۷۳)

طرز جهاد در برابر کفار روشن است، و آن جهاد همه جانبه، و مخصوصاً جهاد مسلّحانه است، ولى در طرز جهاد با منافقان ، بحث است; زیرا مسلماً پیامبر(صلى الله علیه وآله) با منافقان جهاد مسلّحانه نداشت، چرا که منافق کسى است که: ظاهراً در صفوف مسلمین قرار دارد، و به حکم ظاهر محکوم به تمام آثار اسلام است.

هر چند در باطن کارشکنى مى کند، چه بسا افرادى هستند که مى دانیم ایمان واقعى ندارند، ولى به خاطر اظهار اسلام، نمى توانیم با آنها رفتار یک نامسلمان داشته باشیم.

لذا، همان گونه که از روایات اسلامى و گفتار مفسران استفاده مى شود، باید گفت: منظور از جهاد با منافقان، انواع و اشکال دیگر مبارزه، غیر از مبارزه مسلّحانه است، مانند مذمّت، توبیخ، تهدید و رسوا ساختن آنها، و شاید جمله وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ اشاره به همین معنى باشد.

تفسیر نمونه

حضرت امام صادق علیه السلام

أَنَّهُ نَظَرَ إِلَى فَاكِهَةٍ قَدْ رُمِيَتْ مِنْ دَارِهِ لَمْ يُسْتَقْصَ أَكْلُهَا فَغَضِبَ (علیه السلام) وَ قَالَ مَا هَذَا إِنْ كُنْتُمْ شَبِعْتُمْ فَإِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ لَمْ يَشْبَعُوا فَأَطْعِمُوهُ مَنْ يَحْتَاجُ إِلَيْه‏

(امام صادق علیه السلام) مشاهده كردند كه سيبى را نيم‏خورده از خانه بيرون انداخته اند، خشمگين شدند و فرمودند: اگر شما سير هستيد، خيلى از مردم گرسنه ‏اند خوب بود آن را به نيازمندش مى‏ داديد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 63، ص432.

سوءظن یک مرض مهلکی برای انسان و در خانه برای خانواده مخرب است.
شاید چیزی مخرب تر از سوء ظن برای بنای خانواده نداشته باشیم لااقل از جمله آفات بزرگ این بنای مقدس است.

اخلاق درخانه

ماه رجب فرصت خوبی است؛ ماه دعاست، ماه توسل است، ماه توجه است، ماه استغفار است. دائم هم باید استغفار کنیم. هیچ کس هم خیال نکند که من از استغفار مستغنی‌ام. پیغمبر خدا میفرماید که: «انّه لیغان علی قلبی و انّی لأستغفر اللَّه فی کلّ یوم سبعین مرّة». بدون‌شک پیغمبر هم حداقل روزی هفتاد مرتبه استغفار می‌کرد. استغفار برای همه است؛ بخصوص ماها که در این تحرکات مادی، در این دنیای مادی غرقیم و آلوده‌ایم. استغفار بخشی از این آلودگی را پاکیزه می‌کند و از بین می‌برد. ماه استغفار است؛ ان‌شاءالله فرصت را مغتنم بشماریم.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ۱۳۸۸/۰۴/۰۳

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

آگاه باشید! (دوستان و) اولیاى خدا، نه ترسى بر آنهاست و نه اندوهگین مى شوند.
(یونس/۶۲)

اولیاء خدا ، کسانى هستند که: میان آنان و خدا حائل و فاصله اى نیست، حجاب ها از قلبشان کنار رفته، و در پرتو نور معرفت، و ایمان و عمل پاک، خدا را با چشم دل چنان مى بینند که، هیچ گونه شک و تردیدى به دل هایشان راه نمى یابد، و به خاطر همین آشنائى با خدا ـ که وجود بى انتها و قدرت بى پایان و کمال مطلق است ـ ماسواى او در نظرشان کوچک، کم ارزش، ناپایدار و بى مقدار است.

کسى که با اقیانوس آشنا است، قطره در نظرش بى ارزش. و کسى که خورشید را مى بیند، نسبت به یک شمع بى فروغ بى اعتنا است.

و از اینجا روشن مى شود: چرا آنها ترس و اندوهى ندارند؟ زیرا خوف و ترس انسان، معمولاً از احتمال فقدان نعمت هائى است که در اختیار دارد، و یا خطراتى که ممکن است در آینده او را تهدید کند، همان گونه که غم و اندوه، معمولاً نسبت به گذشته و فقدان امکاناتى است که در اختیار داشته است.

اولیاء و دوستان راستین خدا، از هر گونه وابستگى و اسارت جهان مادّه آزادند، و زهد ، به معنى حقیقى اش، بر وجود آنها حکومت مى کند، نه با از دست دادن امکانات مادّى جزع و فزع مى کنند و نه ترس از آینده در این گونه مسائل افکارشان را به خود مشغول مى دارد.

بنابراین، غم ها و ترس هائى که دیگران را دائماً در حال اضطراب و نگرانى نسبت به گذشته و آینده نگه مى دارد، در وجود آنها راه نمى یابد.

تفسیر نمونه

سوء ظن از کجا
سرچشمه میگیرد؟؟

دل وقتی منجلاب شد
بوی بد میدهد
سوءظنی‌می شود.

راهکار

این درد بزرگی است

اما درمان آسان است

و آن بی اعتنایی است
وقتی یه چیزی از همسرت دیدی…

و توجیه خوب کردی…

و اعتنا به فکر نکردی…

در دهان شیطان زدی…

خواه ناخواه شیطان کنار می‌رود.

اخلاق درخانه

حضرت ایوب را نماد صبر میدانیم.
اما ایشان یکجا از شیطان به خدا شکایت میکند:
به یاد آر بنده ما ایوب را آنزمان که پروردگار خود را ندا داد که شیطان مرا دچار عذاب وگرفتاری نموده

سوره مبارکه صاد آیه ۴۱

✍ایوب نبی از چه چیزی خسته شد و زبان به شکایت گشود؟ امام صادق(ع) پاسخ این سوال را در روایتی داده اند: شیطان به خدا گفت، چون به ایوب نعمتهای زیادی عطا کرده ای او شاکر است.
خداوند برای اینکه به همه عبودیت و اخلاص ایوب را ثابت کند؛ نعمتها را از او یکی یکی گرفت تا دچار به ابتلا و بیماری شود. تا آن زمان ایوب نبی شاکر بود اما پس از آن به مقام صبر میرسد.

نکته جالب اینجاست که ایوب نبی از یک حرف آزرده خاطر شد، وقتی در بیماری سخت بود، علمای بنی اسرائیل نزد او آمدند و گفتند: ای ایوب چه گناهی کرده ای که خداوند تو را اینگونه عذاب کرده است؟ این زخم زبان علمای بنی اسرائیل باعث شد ایوب نبی رنجیده شود. او در اوج نعمت، شاکر بود و امتحان شد… و در اوج سختی و از دست دادن نعمت صابر بود و امتحان شد…خدا در هر حال بندگانش را امتحان میکند

علل الشرایع ج ۱

وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُوا ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

(در آغاز) همه مردم جز امّت واحدى نبودند. سپس اختلاف کردند. و اگر وعده قطعى پروردگارت (درباره عدم مجازات سریع آنان) از قبل صادر نشده بود، در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى شد (و بى درنگ مجرمان به مجازات مى رسیدند).
(یونس/۱۹)

در آغاز همه افراد بشر، امت واحدى بودند و جز توحید در میان آنها آئین دیگرى نبود.

این فطرت توحیدى که در ابتدا دست نخورده بود، با گذشت زمان، بر اثر افکار کوتاه و گرایش هاى شیطانى، دستخوش دگرگونى شد.

اگر فرمان سابق الهى، دائر بر آزادى بشر در مسیر هدایت، که رمز تکامل و پیشرفت او است نبود، خداوند به زودى در میان آنها، در آنچه اختلاف داشتند داورى مى کرد ، و مشرکان و منحرفان را به کیفر مى رسانید (وَ لَوْ لا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فیما فیهِ یَخْتَلِفُونَ).

کلمه در آیه فوق، اشاره به سنت و فرمان آفرینش دائر به آزادى انسانها است، که از آغاز چنین بوده است; چه این که اگر منحرفان و مشرکان بلافاصله مجازات شوند، ایمان موحدان تقریباً جنبه اضطرارى و اجبارى پیدا مى کند، و حتماً از روى ترس و وحشت خواهد بود، و چنین ایمانى نه مایه افتخار است، و نه دلیل بر تکامل.

خداوند این داورى و کیفر را بیشتر براى سراى دیگر گذاشته است، تا نیکوکاران و پاکان آزادانه راه خود را انتخاب کنند.

تفسیر نمونه

مادر می‌تواند به او زن بودن و پدر می‌تواند به او استقلال را بیاموزد.

پدر مسئول است تا دخترش را شجاع و قوی تربیت کند
و به گونه ای رفتار کند که احساس زیبا بودن به او دست بدهد
به او یاد بدهد چگونه ماجراجویی کند و اعتماد به نفس و حس امنیت به او بدهد.
رابطه پدر و دختر رابطه ای ساده است
دختر تا آخر عمر پدرش را دوست خواهد داشت به او اعتماد می‌کند چرا که این اولین عشق،:heart: اولین قهرمان، و اولین مرد زندگی اش است.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:

«فوالله … لا اغضبتنی ولاعصت لی امرا ولقد کنت انظر الیها فتنکشف عنی الهموم والاحزان؛ سوگند به خدا که فاطمه علیهاالسلام هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و در هیچ کاری از من سرپیچی ننمود . و من هرگاه به فاطمه علیهاالسلام نگاه می کردم، غم و اندوه از من زدوده می شد .»

بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۱۳۴

إِن يَنصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّن بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

اگر خداوند شما را یاری کند، هیچ کس بر شما غلبه نخواهد کرد و اگر دست از یاری شما بردارد کیست شما را یاری کند؟ و مومنان تنها باید بر خداوند توکل کنند.
(آل عمران ،آیه ۱۶۰)

یکی از نکات مهم این آیه این است که: به هنگام تصمیم نهائى باید توکل بر خدا داشته باشى ، یعنى در عین فراهم نمودن اسباب و وسائل عادى، استمداد از قدرت بى پایان پروردگار را فراموش مکن!

البته معناى توکل این نیست که انسان از وسائل و اسباب پیروزى که خداوند در جهان ماده در اختیار او گذاشته است، صرف نظر کند.

بلکه منظور این است: انسان در چهار دیوار عالم ماده، و محدوده قدرت و توانائى خود محاصره نگردد، بلکه چشم خود را به حمایت و لطف پروردگار بدوزد، این توجهِ مخصوص، آرامش و اطمینان و نیروى فوق العاده روحى و معنوى به انسان مى بخشد که در مواجهه با مشکلات اثر عظیمى خواهد داشت

تفسیر نمونه

امام حسین علیه‌السلام فرمودند:

 «دوازده مهدي از ما هست که نخستين آنها علي بن ابي طالب و آخرين آنها نهمين فرزند من است که او امام قائم به حق است. خداوند زمين مرده را به وسيله ی او زنده ميکند و دين حق را بر تمام اديان پيروز مي گرداند.
براي او غيبتي است که گروه‌هايی در آن از دين برمي گردند و گروه‌هايی ديگر بر آيين خود استوار مي مانند و در اين راه آزارها مي بينند، به آنها گفته مي شود: «اين وعده کي خواهد شد اگر راستگو هستید؟»، آنان‌که بر اين آزارها و تکذيب‌ها صبر کنند همانند کسي هستند که شمشير به دست گرفته در پيشاپيش رسول اکرم جهاد می کنند».

 علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۵۱، ص۱۳۳